1. sprężarka; 2. separator cyklonowy; 3. bekomat – zawór odwadniający; 4. zbiornik wyrównawczy; 5. osuszacz adsorpcyjny; 6. filtr zgrubny; 7. filtr dokładny; 8. filtr węglowy; 9. filtr sterylny; 10. osuszacz ziębniczy; 11. wyjście; 12. owamat – separator kondensatu 
 
SIEĆ SPRĘŻONEGO POWIETRZA

Zarówno dobór urządzeń do produkcji sprężonego powietrza jak i projekt sieci sprężonego powietrza powinno wykonać wyspecjalizowane biuro projektów.

Firma CompRot ma bogate doświadczenie w projektowaniu i realizacji tego rodzaju inwestycji.

Chętnie służymy fachową radą i gotowi jesteśmy do współpracy.

Poniżej przedstawione są podstawowe zasady, którymi należy się kierować przy projektowaniu.

Wytworzone i odpowiednio przygotowane sprężone powietrze jest rozprowadzane poprzez sieć do punktów odbioru. Można to zrealizować na kilka sposobów. Najtańszym rozwiązaniem jest zastosowanie instalacji prostej. Główny ciąg prowadzony jest od źródła zasilania jako jedna główna linia, do której prowadzone są przyłącza do sieci lokalnych. Wadą takiej instalacji jest występowanie na końcówce znacznych spadków ciśnienia oraz niemożność dostarczania czynnika w przypadku awarii za miejscem naprawy.

Korzystniejszym rozwiązaniem jest sieć zamknięta, w której rurociąg główny tworzy zamkniętą pętlę. Daje to możliwość dwustronnego zasilania, co znacznie zmniejsza spadki ciśnień występujące w miejscach najbardziej oddalonych od źródła ciśnienia. Najbardziej rozbudowanym sposobem jest sieć połączeń, w którym występują połączenia wzdłużne i poprzeczne. Przez wyposażenie takiej sieci w zawory odcinające uzyskuje się możliwość wyłączania poszczególnych odcinków instalacji np. w celu kontroli szczelności.

Projekt instalacji sprężonego powietrza musi odpowiadać określonym generalnym zasadom:

• Uwzględniać możliwość rozbudowy układu to znaczy wymiary głównego rurociągu powinny być większe niż wynika to z aktualnych potrzeb.
• Główny przewód zasilający w formie zamkniętej pętli powinien utrzymywać stałe ciśnienie we wszystkich punktach odbioru.
• Dla każdego poziomu ciśnienia jest osobny zamknięty obwód.
• Powinno się unikać prowadzenia sieci powietrznej pod podłogą lub w ziemi (utrudniony serwis i dozór)
• Należy ograniczyć do minimum liczbę złączy: kątowych, typu T wewnątrz sieci ponieważ powoduje to straty ciśnienia i zmniejsza przepływ.
• Należy zwrócić uwagę, że zawory i stosowane narzędzia muszą być szczelne i czy nie ma nieszczelności sieci, gdyż to zmniejsza ryzyko wypływu powietrza do atmosfery i spadku ciśnienia. Przeciek o średnicy 3 mm, przy ciśnieniu roboczym 0,6 MPA powoduje wypływ z sieci 0,5 m3 powietrza w ciągu minuty. Daje to w ciągu roku stratę 262800 m3powietrza.
• Unikać zbierania kondensatu pary wodnej w sieci sprężonego powietrza przez nieznaczne nachylenie rurociągów (szczególnie głównego) do 2o. Każdy najniższy punkt instalacji powinien być wyposażony w zbiorniczek kondensatu z drenem.
• Wszystkie odgałęzienia powinny znajdować się w górnej części przewodu, uniemożliwiając przepływ wykroplonej wody do odbiorników.

Średnica przewodów sieci powinna być tak dobrana, aby przy określonym zapotrzebowaniu powietrza przez odbiorniki spadek ciśnienia pomiędzy zbiornikiem a odbiornikami nie przekraczał 0,01 [MPa]. Przy doborze średnicy przewodów sieci należy wziąć pod uwagę: natężenie przepływu, długość przewodów, dopuszczalny spadek ciśnienia, ciśnienie robocze, ilość elementów dławiących zainstalowanych w sieci. Przy doborze średnicy przewodów można korzystać z nomogramu przedstawionego na rys. poniżej: